….I do not feel ashamed(part II)

Αναφερθηκα στα αμαρτηματα κ στην επιλογη του να υποπεσουμε σε αυτα….μερικες φορες δεν τιθεται καν θεμα επιλογης αφου οι περιστασεις μπορει να μας παρασυρουν….αλλες παλι μπορει απλα να μην καταλαβουμε την εκταση της “ακολασιας” μας…πολλες φορες ομως ερχεται η ενοχη να μας αφυπνισει…ειμαστε ευεπίφοροι στην αμαρτια,αλλα τασσομαστε απεναντι της οταν το τιμημα που εχουμε να πληρωσουμε ειναι ακριβοτερο απο αυτο που θα γευτουμε…τις συνέπειες που φοβομαστε να αντιμετωπισουμε ….ο άνθρωπος ξεχωρίζει από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο,λόγω των ηθικών φραγμών και των κοινωνικών κανόνων που θεσπίζει…ίσως κ γι αυτο να ειναι το μοναδικό ον που φτάνει σε ακραίες εκδηλώσεις βίας…ίσως να είναι μια μορφή εκτόνωσης….σε καμιά περίπτωση δεν είμαι υπέρμαχος μιας έκλυτης ζωής…θεωρώ όμως ότι ο μοναδικός αληθινός κριτής και πραγματικός φραγμός είναι το μυαλό μας….